Πνευματικές υπομνήσεις

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Μία πίστη φαίνεται ότι είναι αληθινή από τα θεραπευτικά της αποτελέσματα. Αν θεραπεύει είναι αληθινή, αν όχι, δεν είναι. Όπως και στην περίπτωση της ιατρικής επιστήμης, η θεραπεία της ασθένειας είναι αυτή που διαφοροποιεί τον επιστήμονα ιατρό από τον «κομπογιαννίτη». Το ίδιο ισχύει και στα θέματα της ψυχής. Η Ορθοδοξία σ’ αυτό διαφέρει από τις άλλες ομολογίες, στη θεραπευτική της αγωγή, στη μεταμόρφωση δηλ. του ανθρώπου, διά της καθάρσεως των παθών και στην κατά Χάριν θέωσή του.

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο θησαυρός της γνώσεως του προσώπου του Χριστού φυλάσσεται στους κόλπους της Εκκλησίας μας. Αυτή την πραγματικότητα μας υπενθυμίζει το γεγονός της καλής απιστίας του αποστόλου Θωμά. Ο απόστολος Θωμάς δεν επισημαίνει απλώς την ταυτότητα του Αναστάντος Κυρίου με τον Ιησού Χριστό, αλλά και αναγνωρίζει τη θεότητά του. Η αναγνώριση αυτή δεν είναι γενική, αλλά έχει τον χαρακτήρα της προσωπικής σχέσεως και της υπαρξιακής τοποθετήσεως.

Η ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Διακαινήσιμη εβδομάδα είναι αυτή που αρχίζει την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την αμέσως επόμενη του Θωμά. Την ονομασία της οφείλει στο γεγονός ότι κατά τη νύκτα του Μ. Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα βαπτίζονταν ομαδικά οι κατηχούμενοι κι επομένως τότε άρχιζε η πνευματική ανακαίνισή τους. Η εβδομάδα αυτή λογίζεται ως μία ημέρα και ως μία εορτή, γι’ αυτό έχουμε κατάλυση σε όλα και αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο να κοινωνούμε καθημερινά, αν βέβαια δεν υπάρχει άλλο κώλυμα.

ΠΗΓΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ

Του Χριστού η Ανάσταση είναι για όλους μας πηγή ελπίδας και χαράς. Με τη δύναμη της Αναστάσεως δε θρηνούμε και δεν δειλιάζουμε, αλλά γεμάτοι ελπίδα αναφωνούμε: «Ανέστη Χριστός και το του άδου δεσμωτήριον εκενώθη^. Ανέστη Χριστός και την φθοράν της φύσεως εις αφθαρσίαν μετήγαγεν^. Ανέστη Χριστός και τον Αδάμ εις το αρχαίον αξίωμα της αθανασίας κατέστησεν».

Η ΘΕΟΣΩΜΟΣ ΤΑΦΗ ΚΑΙ Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Κατά το Μ. Σάββατο εορτάζομε τη «θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου». Η ταφή έγινε βέβαια το εσπέρας της Παρασκευής. Η Εκκλησία όμως έκρινε ορθό να αφιερώσει ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή του μυστηριώδους αυτού γεγονότος. Ο Κύριος κατήλθε στον άδη για να δώσει έτσι την ευκαιρία στους προ Αυτού δικαίους, των οποίων οι ψυχές βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του άδου, να τον δεχθούν και να γίνουν κι αυτοί μέτοχοι της σωτηρίας.

«ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ»

Η Μ. Παρασκευή είναι αναμφίβολα η ιερότερη και σεβασμιότερη ημέρα της Μ. Εβδομάδος. Διότι κατ’ αυτήν επιτελούμε ανάμνηση των φρικτών και σωτηρίων παθών του Κυρίου: «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τας ύβρεις, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τους ήλους, την λόγχην^. και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον». Μνεία γίνεται επίσης του ευγνώμονος ληστού, ο οποίος, διά της μετανοίας του «πρώτος παραδείσου πύλας ανοίξας εισήλθεν».

«ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ»

Τη Μ. Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση 4 γεγονότων, που συνέβησαν κατά το εσπέρας αυτής, είναι δε αυτά τα εξής: 1) Ο ιερός νιπτήρας, δηλ. η νίψη των ποδών των μαθητών από τον Κύριο, υπόδειγμα άκρας ταπείνωσης. 2) Ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή η παράδοση του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας από τον Κύριο. 3) Η «υπερφυής προσευχή», δηλαδή η αγωνιώδης προσευχή του Κυρίου στη Γεθσημανή, και 4) Η προδοσία του Ιούδα.

«Η ΣΩΦΡΩΝ ΠΟΡΝΗ»

Ασφαλώς κανείς δε θα φανταζόταν πως μέσα στην εβδομάδα των Παθών έχει θέση η ιστορία μιας πόρνης. Και σήμερα ακόμη, σε μια εποχή αχαλίνωτου ερωτισμού, κανείς δεν υπολήπτεται μια πόρνη. Οι πάντες βλέπουν ένα σκεύος ηδονής κι όχι το ανεπανάληπτο πρόσωπο που πλάστηκε κατ’ εικόνα Θεού. Το μήνυμα της Μ. Τετάρτης ανατρέπει επαναστατικά αυτή τη νοοτροπία, δείχνοντας το απύθμενο βάθος της έμψυχης θείας εικόνας, του κάθε ανθρώπου.

Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΙΩΣΗΦ

Τη Μ. Δευτέρα εγκαινιάζει τη χορεία των μορφών που πλαισιώνουν το θείο πάθος ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο οποίος αποτελεί μια προτύπωση του Κυρίου για την ταπείνωση και την αγνότητά του. Αγνότητα και ταπείνωση στοιχειοθετούν αυτό που πρωταρχικά απαιτεί ο Κύριος από μας «ερχόμενος προς το εκούσιον Πάθος». Αυτά τα δύο είναι οι ρίζες του εύκαρπου δένδρου της ψυχής, όπου επαναπαύεται.

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Και σήμερα έρχεται ο Χριστός στη γή των στεναγμών και των δακρύων. Έρχεται για να θυσιαστεί και αναστηθεί χάρη των ανθρώπων. Πόσοι από μας είναι έτοιμοι να απλώσουν τα πέπλα των θείων έργων στην υποδοχή Του και αντί βαϊων να πάρουν στα χέρια τους τα εύοσμα άνθη των αρετών; Πόσοι είναι πρόθυμοι να ομολογήσουν την πίστη τους στον Ουράνιο Βασιλέα και πόσοι σαν τους Φαρισαίους σπεύδουν να σχεδιάσουν της προδοσίας το φίλημα!

«ΛΑΖΑΡΕ, ΔΕΥΡΟ ΕΞΩ»

Η εντολή αυτή του Ιησού είναι προμήνυμα και της κοινής αναστάσεως όλων των ανθρώπων. Μ’ ένα παρόμοιο κέλευσμα, στη συντέλεια του κόσμου, στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, θα αναστηθούν τότε όλοι οι νεκροί που θα βρίσκονται στα μνήματα. Λέει χαρακτηριστικά ο απ. Παύλος: «Αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ’ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον» (Α’Θεσ. 4,16).

…………….

Επιλογή ρήσεων από εκκλησιαστικό ημερολόγιο τοίχου.