Από
την Παλαιά Διαθήκη(*), Γέννεσις 18,16 έως 18,33.
Οι φιλοξενούμενοι τρεις
άνδρες ηγέρθησαν από το τραπέζι, έστρεψαν το πρόσωπόν των προς τα Σόδομα και τα
Γόμορρα και επορεύοντο προς αυτά. Μαζή δε με αυτούς και προπέμπων αυτούς
επορεύετο και ο Αβραάμ. Είπε δε τότε ο Κύριος· “δεν θα κρύψω εγώ από τον
Αβραάμ, τον δούλον μου, αυτά, τα οποία θα κάμω. Ο Αβραάμ θα αναδειχθή γενάρχης,
πατριάρχης μεγάλου και ισχυρού έθνους και δι' αυτού θα λάβουν τας θείας
ευλογίας όλοι οι λαοί της γης. Διότι εγώ εγνώριζον απ' αρχής ότι ο πιστός και
ενάρετος Αβραάμ θα διδάξη τα τέκνα του, εφ' όσον ζη, και δι' αυτών τους
απογόνους του που θα γεννηθούν υστέρα απ' αυτόν, να τηρούν τας εντολάς του
Κυρίου, ώστε να ζουν με δικαιοσύνην και να εφαρμόζουν δικαίαν κρίσιν, δια να
αποστείλη ο Κύριος στον Αβραάμ και τους απογόνους αυτού όλα όσα του έχει
υποσχεθή”. Είπε δε εν συνεχεία ο Κύριος· “κραυγαί πολλαί από τα Σόδομα και την
Γομόρραν ανέρχονται προς εμέ· αι αμαρτίαι των είναι πάρα πολύ μεγάλαι. Θα καταβώ, λοιπόν, εκεί, δια να ίδω, εάν
πράγματι αι αμαρτίαι των είναι όπως αι κραυγαί που ανέρχονται προς εμέ η όχι.
Οπωσδήποτε θέλω να μάθω”! Δύο δε από τους ξένους αυτούς άνδρας ανεχώρησαν από
εκεί και ήλθαν εις τα Σόδομα. Ο Αβραάμ ήτο όρθιος εκεί πλησίον του Κυρίου.
Επλησίασε τον Κύριον και
του είπε· “θα καταστρέψης τάχα τον δίκαιον μαζή με τον ασεβή και θα είναι ο
δίκαιος εις την αυτήν θέσιν, όπως και ο ασεβής; Εάν ευρίσκωνται πενήντα δίκαιοι
εις την πόλιν αυτήν, θα καταστρέψης και αυτούς μαζή με τους πονηρούς; Δεν θα αφήσης
άθικτον όλην την πόλιν ένεκα των πεντήκοντα αυτών δικαίων, οι οποίοι θα
ευρίσκωνται εις αυτήν; Ποτέ συ ο δίκαιος Θεός δεν θα κάμης κάτι τέτοιο, να
φονεύσης δηλαδή τον δίκαιον μαζή με τον ασεβή, ώστε να έχη ο δίκαιος την αυτήν
τύχην με τον ασεβή. Ποτέ δεν θα κάμης κάτι τέτοιο. Λοιπόν, συ ο δίκαιος κριτής
όλης της οικουμένης δεν θα κάμης και εις την περίστασιν αυτήν δικαίαν
κρίσιν;” Απήντησεν ο Κύριος· “εάν
υπάρχουν εις την πόλιν των Σοδόμων πενήντα δίκαιοι, εγώ χάριν αυτών θα αφήσω
άθικτον όλην την πόλιν και την περιοχήν αυτής”. Λαβών τον λόγον και πάλιν ο
Αβραάμ είπε· “έχω ήδη αρχίσει να ομιλώ προς τον Κύριον, αν και εγώ είμαι χώμα
και στάκτη. Επίτρεψέ μου να ερωτήσω και πάλιν. Εάν ελαττωθούν οι πενήντα
δίκαιοι εις σαράντα πέντε, ένεκα των πέντε δικαίων που θα λείπουν, θα
καταστρέψης την πόλιν;” Και είπεν ο Θεός· “δεν θα την καταστρέψω, εάν εύρω εκεί
σαράντα πέντε δικαίους”. Ετόλμησεν ο Αβραάμ να ομιλήση ακόμη προς τον Θεόν και
είπε· “εάν ευρεθούν εκεί σαράντα δίκαιοι, θα καταστρέψης την πόλιν;” Απήντησεν
ο Θεός· “δεν θα την καταστρέψω ένεκα των τεσσαράκοντα δικαίων”. Είπεν ακόμη ο
Αβραάμ· “μήπως, Κύριε, θα οργισθής, εάν και πάλιν ομιλήσω; Εάν ευρεθούν εκεί
τριάκοντα δίκαιοι;” Και είπεν ο Θεός· “προς χάριν αυτών των τριάκοντα δεν θα
καταστρέψω την πόλιν”. Είπε πάλιν ο Αβραάμ· “Ας με συγχωρήση ο Κύριος επειδή
έχω ακόμη κάτι να ερωτήσω αυτόν. Εάν ευρεθούν εκεί είκοσι;” Και είπεν ο Θεός·
“Και είκοσι εάν εύρω εκεί, δεν θα καταστρέψω την πόλιν”. Είπε δε ο Αβραάμ·
“Μήπως Κύριε, θα οργισθής εναντίον μου εάν υποβάλω μίαν ακόμη ερώτησιν; Εάν
ευρεθούν εκεί δέκα;” Απήντησεν ο Θεός· “δεν θα καταστρέψω την πόλιν προς χάριν
αυτών των δέκα”. Οταν δε έπαυσε πλέον να ομιλή ο Αβραάμ, ανεχώρησεν ο Θεός· και
ο Αβραάμ επανήλθεν στον τόπον του.
……………………………….
(*)ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: το αρχαίο ελληνικό κείμενο με
ερμηνευτική απόδοση από τον Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα, η οποία έχει ληφθεί από την ιστοσελίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου