Πνευματικές ρήσεις (5)

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο αυθεντικός χριστιανός πρέπει να μεταβάλλεται πάντοτε σε γρηγορούντα και ανησυχούντα άνθρωπο. Να βρίσκεται πάντοτε σε μια κατανυκτική αβεβαιότητα. Γιατί άλλωστε ποιος θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι είναι σίγουρος για μια θέση στη Βασιλεία του Θεού. Αυτό όμως, που φαίνεται δύσκολο και αδύνατο για τον άνθρωπο, να είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένος στον Θεό, είναι δυνατό να γίνει με τη χάρη του Θεού. Αρκεί εμείς να το θελήσουμε.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αν γνώριζε ο άνθρωπος τη δύναμη του λόγου του Θεού, δεν θα αναζητούσε πουθενά αλλού τη λύση του δράματός του, αλλά μόνο στην πηγή της ζωής και της αθανασίας, στην Αγία Γραφή, όπως ερμηνεύεται και βιούται μέσα στην Εκκλησία. Ο λόγος του Θεού δεν είναι μιά απλή θεωρητική αλήθεια. Είναι λόγος του ενανθρωπήσαντος Θεού, ο οποίος ζωοποιεί, παρηγορεί, ελευθερώνει, θεοποιεί.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Στη θέλησή μας να συναντήσουμε τον Θεό είναι βέβαιο πως κι Εκείνος θα ανταποκριθεί. Θα σπεύσει να μας συναντήσει. Όταν εμείς κάνουμε ένα βήμα, ο Θεός κάνει δέκα. Ο λόγος του βιβλίου της Αποκαλύψεως δεν επιτρέπει την παραμικρή αμφιβολία: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω^. εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’αυτού και αυτός μετ’εμού» (Αποκ. 3,20).

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ

Ο Θεός ζητά την εμπιστοσύνη μας στο παρόν, αλλά και στο μέλλον, το οποίο ακόμη δεν υπάρχει. Αυτή η πίστη, την οποία οφείλουμε να βεβαιώσουμε με τη ζωή μας, μας καθιστά ικανούς να φέρουμε τον σταυρό του παρόντος και προκαλεί την ιστορία. Η πίστη μας γίνεται η χαρά του παρόντος, η ανάπαυση και ανακούφιση, η προσδοκία μας, γιατί το έλεος του Θεού μας περικυκλώνει και δε μας καταισχύνει.

ΤΟ «ΕΝΔΙΑΙΤΗΜΑ» ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ολόκληρη η φυσική δημιουργία, αυτή που είναι μακριά από τον άνθρωπο, δηλ. το Σύμπαν, και αυτή που είναι κοντά του, δηλ. η γη, αποτελεί το φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου, το οποίο δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο για την ωφέλεια του ανθρώπου. Το φυσικό περιβάλλον, ιδιαίτερα η γή, κατά τον Μ. Βασίλειο, αποτελεί το θεοδημιούργητο και για τούτο πλήρες αρμονικών φυσικών συνθηκών «ενδιαίτημα» του ανθρώπου.

ΟΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ό,τι συμβαίνει με ένα μικρό και απονήρευτο παιδάκι που βλέπει κάποιον αγύρτη θαυματοποιό κι ευχαριστιέται και τον ακολουθεί, ακριβώς επειδή είναι άκακο, το ίδιο συμβαίνει με την ψυχή μας, που είναι πλασμένη απλή κι αγαθή. Ευχαριστιέται κι αυτή στις όλο φαντασίες προσβολές του διαβόλου. Κι επειδή γελιέται, τρέχει σ’ αυτό που είναι κακό, σα να ήταν καλό.

(Όσιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος)

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται στη ζωή όλων των ανθρώπων. Μόνον που για τους περισσότερους η ιστορία σταματάει στη φράση «και ουδείς εδίδου αυτώ», ενώ μόνο για λίγους που έχουν τη δύναμη της ταπεινώσεως συνεχίζεται με το «αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα μου». Κι έχει την ίδια κατάληξη με του ασώτου.

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

«Όπως δεν είναι δυνατό να μπούμε στον πόλεμο με γυμνό σώμα ή να πλεύσουμε κολυμπώντας πέλαγος μεγάλο ντυμένοι τα ρούχα μας ή να ζούμε χωρίς να αναπνέουμε, έτσι είναι αδύνατο χωρίς ταπείνωση και αδιάκοπη ικεσία του Χριστού να μάθουμε καλά τον πνευματικό και αόρατο πόλεμο και να αντιστεκόμαστε στις προσβολές του διαβόλου».

(Όσιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος)

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η νηστεία και η εγκράτεια εξευγενίζουν τον άνθρωπο, καθαρίζουν την ψυχή από κάθε πάθος και απελευθερώνουν το ανθρώπινο πρόσωπο από τα δεσμά των κακών έξεων. Ακόμα συντελούν στην καλή υγεία του σώματος. Κανείς ποτέ δεν αρρώστησε από την εγκράτεια. Απεναντίας η ακράτεια και η πλησμονή γίνεται πρόξενος πολλών ψυχοσωματικών ασθενειών.

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Καλός παιδαγωγός και του σώματος και της ψυχής είναι η αδιάκοπη μνήμη του θανάτου. Παραμερίζοντας όλα όσα παρεμβάλλονται στο τώρα και στον θάνατό μας, πρέπει πάντα να τον προβλέπουμε, να προβλέπουμε την ίδια την επιθανάτια κλίνη μας, όπου θα ξαπλώσουμε έτοιμοι να παραδώσουμε το πνεύμα μας.

.......................................
Επιλογή ρήσεων από εκκλησιαστικό ημερολόγιο τοίχου