Αργά βαδίζει ο Χριστός (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Για όσους προσμένουν με ανυπομονησία τη Βασιλεία του Χριστού

… Μήπως ο χρόνος διέψευσε τον Χριστό; Ας μην προτρέχουμε.

… Όντως, ξαναέγιναν για μία ακόμη φορά όλα εκείνα που νομίζαμε ότι μπαίνοντας στον εικοστό αιώνα, θα ανήκαν στο παρελθόν… Εξεγέρθηκε ο άνθρωπος εναντίον του ανθρώπου και ο λαός εναντίον του λαού.

… Και εμείς τότε μ’ απέραντο πόνο ρωτάμε: «Μα που είναι ο Χριστός; …. Σημαίνει άραγε ακόμα κάτι για τους ανθρώπους το όνομα Χριστός;»

Ας κρίνουμε, αδέλφια, αργά και θα κρίνουμε ορθά. …. Ας κρίνουμε αργά, γιατί και ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για τον σπόρο του Χριστού. Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι’ αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυό πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυό πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρός. Γι’ αυτό βαδίζει αργά.

Βαδίζει αργά γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά. Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα…

… Ο Χριστός αγωνίζεται, γι’ αυτό βαδίζει αργά. Αγωνίζεται με τους αμαρτωλούς και άθεους, και μετά από κάθε νίκη προχωρά ένα βήμα μπροστά. Τούτη η μειοψηφία Του είναι η μαχητική Εκκλησία, που μάχεται μαζί με τον Χριστό ενάντια στο κακό. Ο Θεός βοηθά τη μειοψηφία, μετατρέποντας κάθε κακό σε καλό. Έτσι ώστε ο στιγμιαίος θρίαμβος της αδικίας ή της αφροσύνης ή του μίσους στον κόσμο δεν πισωγυρίζει τον Χριστό και τη μειοψηφία Του, αλλά μόνο για μία στιγμή τη σταματά. Η Εκκλησία του Χριστού μιλά ενάντια στον πόλεμο, όμως επειδή ακόμα αποτελεί τη μειοψηφία δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Μόλις ο πόλεμος ξεσπάσει, παρά τη θέλησή της, εκείνη τοποθετείται στην πλευρά του πιο δίκαιου. Και ο Θεός, που αφήνει να μεγαλώνουν τα πιο ευωδιαστά φυτά από το πιο σάπιο χώμα, γυρίζει και τον πόλεμο προς το καλό, αφήνοντας επάνω στη μιζέρια του να φυτρώσει κάποιο καλό φυτό.

… Αργά βαδίζει ο Χριστός, όμως εάν Του επιτρέπαμε θα βάδιζε γρηγορότερα.

Εγώ και εσύ φταίμε, φίλε μου. Εγώ και εσύ φράξαμε το δρόμο του Χριστού, εγώ με το κέρδος μου και εσύ με την ηδονή σου. Εγώ ζητώ από κάθε πράμα κέρδος και εσύ ζητάς από κάθε πράγμα ηδονή. Δεν είναι έτσι; Και ενώ εμείς στύβουμε και πιπιλάμε αυτό τον κόσμο, ο Χριστός στέκει πίσω από τη πλάτη μας και δεν μπορεί να βαδίσει, επειδή Τον εμποδίζουμε.

… Ώ, Χριστέ, μεγάλη είναι η αισιοδοξία Σου! Όταν εμάς πονέσει το μικρό μας δαχτυλάκι, γινόμαστε απαισιόδοξοι. Ενώ η δική Σου πίστη στη νίκη του καλού δεν αποδυναμώνεται ακόμα κι όταν όλοι μας καρφώνουμε από ένα αγκάθι στο σώμα Σου.

Είναι μικροί  και κοντινοί οι στόχοι μας, γι’ αυτό τους προφταίνουμε τρέχοντας. Ενώ ο δικός Σου στόχος είναι μεγάλος και μακρύς, και Εσύ περπατάς βήμα βήμα. Κύριε, κατεύθυνέ μας προς το στόχο Σου. Άπλωσε μία έστω σκιά του Πνεύματός Σου στο λόγο μας και εμείς θα γίνουμε αρκετά λογικοί. Άπλωσε μία έστω σκιά από την ευγένειά Σου στην καρδιά μας και η καρδιά μας θα καθαρίσει. Και εμείς θα δούμε τον Θεό, όπως Τον έβλεπες Εσύ όταν περπατούσες στη γή, κάτω από το σταυρό και το αγκαθωτό στεφάνι. Και θα ζήσουμε κι εμείς μαζί με τον Θεό, όπως ζούσες Εσύ μαζί Του. Στην ένωση με τον Θεό θα πράττουμε θαύματα μεγάλα, όπως μεγάλα ήταν και τα δικά Σου. Είναι πλέον καιρός να ωριμάσει ο κόσμος. Φώτισέ μας με το φως Σου, γιατί στον ίσκιο δεν ωριμάζει τίποτα. Κάτω από τις ακτίνες Σου το λογικό μας θα ωριμάσει και η ψυχή μας θα μεγαλώσει πολύ. Και εμείς θα γίνουμε ένα μαζί Σου, όπως είσαι Εσύ, Κύριε, ένα με τον ουράνιο Πατέρα. Αμήν.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ.