Θαύμα στη Λεωφόρο

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μη σας φανεί παράδοξο. Η ιστορία μας διαδραματίστηκε στο δρόμο. Θαύμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Όχι σαν εκείνα που πανηγυρίζουν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού οι πράσινοι φίλαθλοι. Αυτό το θαύμα δεν το πήρε είδηση ο κόσμος. Έγινε στα μυστικά βάθη μιας ψυχής νεανικής. Δεν θα το μάθαινα κι εγώ, αν δεν μου το εκμυστηρευόταν ο καλός μου φίλος ο Κλεάνθης, που ήταν συνάμα και συμμαθητής μου και συμπαίχτης μου στην ομάδα του μπάσκετ.

Τι ακριβώς έγινε;

Νωρίς το απόγευμα ήταν. Ο Κλεάνθης είχε πάρει το τρόλεϊ για το κέντρο. Θα κατέβαινε στην Πατησίων για το φροντιστήριό του. Ήταν στην τελευταία χρονιά και ετοιμαζόταν εντατικά για την ΤΕΦΑΑ. Το αυτοκίνητο κατέβαινε αργά – αργά τη Λεωφόρο. Φοβερό μποτιλιάρισμα. Μέσα στο όχημα συνωστισμός. Ατμόσφαιρα αποπνικτική. Εκνευρισμός, λογομαχίες, απροθυμία εξυπηρετήσεως, βιαστικά σπρωξίματα. Ο κόσμος του σήμερα! Όσοι απέμειναν όρθιοι και υγιείς, δουλεύουν ασταμάτητα. Γεμάτοι άγχος και υπεροψία. Έτσι τους ένιωθε.

Ο Κλεάνθης δεν άντεχε άλλο μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα. Ήταν και αυτός οξύθυμος χαρακτήρας. Αδημονία τον είχε κυριεύσει. Θα προλάβει στην ώρα του το φροντιστήριο; Σκέπτεται να κατέβει πολύ πριν από τη στάση που τον εξυπηρετεί. Να τον κτυπήσει ο αέρας. Να περπατήσει. Να ξεμουδιάσει. Να ζωογονήσει το σώμα του το κουρασμένο, που το αγαπά και το αθλεί καθημερινά.

Κτυπά αμέσως το κουδούνι για στάση. Θα κατέβει, σε όποια και αν είναι αυτή η στάση. Επιτέλους βγήκε. Βρίσκεται ελευθερωμένος τώρα μπροστά στο άνετο και πλατύ πεζοδρόμιο της Λεωφόρου. Έχει δρόμο πολύ μπροστά του. Φοράει τα ακουστικά. Βάζει το ραδιόφωνο στο κινητό του. Εντελώς τυχαία πετυχαίνει το σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας (ραδιοσυχνότητα για Αθήνα και περίχωρα: 91.2 FM,  ιστός: peradio.com/).

Ανοίγει τώρα τα βήματά του σε μεγάλους διασκελισμούς, γεμάτα ορμή και σφρίγος. Πλησιάζει προς το Πεδίο του Άρεως. Και ενώ γοργά προχωρεί και η καρδιά του αγωνιά να φθάσει έγκαιρα, μια απαλή φωνή τον ηρεμεί μέσα από τα ακουστικά του. Ο ομιλητής, μάλλον ιερωμένος, με φωνή σεβάσμια –ούτε ποτέ έμαθε ποιος ήταν- μιλούσε για το θυμό και έλεγε: «...και όσοι πέφτετε σ’ αυτό το πάθος μην απογοητευθείτε. Θα ΄ρθει καιρός που ο Θεός θα σας το πάρει. Και θα ελευθερωθείτε. Αρκεί να μετανιώνετε…». Ιερό ρίγος διαπέρασε το κορμί του.

Έκλεισε αμέσως ο Κλεάνθης το σταθμό. Και άκουγε στα βάθη της ψυχής του να αντηχούν οι φράσεις «θα ελευθερωθείτε… μην απογοητευθείτε… ο Θεός θα σας το πάρει…».

Το ΄ξερε ο Κλεάνθης πως ήταν θυμώδης χαρακτήρας, θες από κληρονομικότητα. Θες από τη φύση της ηλικίας του, θες από έλλειψη στοργής από τους χωρισμένους γονείς του, θες από χαλάρωση στη μελέτη του τελευταίου τριμήνου, θες από…

Γι’ αυτό υπήρχαν στιγμές που όλα του έφταιγαν. Έβριζε με πάθος στο παιχνίδι. Κάπνιζε για να ξεδώσει. Αγρίευε με το παραμικρό.

Και τώρα, σήμερα, βάλσαμο λυτρωτικό έπεφτε στης ψυχής του τα βάθη ο λόγος της εκπομπής. Ένιωθε ανεξήγητα μία δύναμη θεϊκή, υπερκόσμια να του παίρνει το φορτίο, να του χαροποιεί το θυμικό, να τον πληροφορεί για τη νίκη. Άκουγε μια φωνή μέσα του που του έλεγε: «Κλεάνθη, μπορείς και θα νικήσεις…».

Το ΄νιωσε και το πίστεψε το θαύμα το Κλεάνθης. Έκτακτο θαύμα της αληθινής παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Λίγες μέρες μετά αναζήτησε τον παλιό του εξομολόγο που είχε χρόνια να τον επισκεφθεί. Του περιέγραψε το θαύμα και κείνος του είπε: «Κλεάνθη, αυτό που σου συνέβη είναι επίσκεψη του Θεού στην ψυχή σου. Είναι η αρχή για το θαύμα. Ο Κύριος περιμένει τώρα και τη δική σου συνεργασία. Θεία Χάρη και ανθρώπινη θέληση απεργάζονται τα σωτήρια θαύματα της απαλλαγής από τα πάθη μας».

Ο Κλεάνθης τα σκέφτηκε καλά μέσα του τα θεία τούτα λόγια. Από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό εκείνης της εμπειρίας πέρασε στον τραχύ αγώνα της νίκης. Στην αρχή δυσκολεύτηκε. Μετά όμως πόσο όμορφα ήταν όλα μέσα του και γύρω του με τη δύναμη των μυστηρίων της Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας!

Από τότε έχουν περάσει κάτι μήνες. Οι συμμαθητές του είδαν την αλλαγή. Οι γονείς και αυτοί τον αισθάνθηκαν πιο ήρεμο. Κανείς όμως δεν τόλμησε να τον ρωτήσει πώς άλλαξε. Όλοι πίστεψαν πως έγινε από μια γενναία επιβολή στον εαυτό του.

Εγώ όμως που τόλμησα να τον ρωτήσω, έμαθα για τον Κλεάνθη όλη την αλήθεια…

Θαύμα στη Λεωφόρο… Πόσα τέτοια θαύματα καθημερινά, ατελείωτα, μυστικά δεν συντελούνται στα βάθη των ψυχών!

Δώσε, Κύριε, να τα νιώθουμε και να τα αξιοποιούμε. Τις άγιες επισκέψεις της αγάπης Σου δεν τις αξίζουμε αλλά τις περιμένουμε, γιατί είσαι Πατέρας ανεξάντλητης και αιώνιας αγάπης, ιδιαίτερα στα σημερινά κουρασμένα παιδιά σου!

Ελπιδοφόρος – Περιοδικό «Προς τη Νίκη», τεύχος 780.